BRONIĄC SŁUSZNOŚCI
Badacze broniący słuszności głównych tez marksizmu w odniesieniu do mediów masowych w krajach kapitalistycznych występują pod szyldem „ekonomii politycznej komunikowania masowego” [Gamham, 1979: Gol- ding, Murdock, 1996]. Najmniejsze trudności mają oni z wykazaniem, że media (komercyjne) są przedsiębiorstwami kapitalistycznymi, ich właściciele zaś, przynajmniej ci najwięksi, nazywani „baronami mediów”, należą do elity klasy rządzącej, wskutek czego działanie tych mediów jest zdeterminowane przez ekonomiczne i polityczne interesy tej klasy. Koronnym dowodem na to jest opisany wcześniej proces koncentracji własności mediów, który prowadzi do utrwalania dwojakiej struktury zależności. Po pierwsze – zależności od konglomeratów multimedialnych, które umacniają dominacje i ekspansje własnych mediów, a przez udziały kapitałowe starają się zdobyć kontrolę także nad mediami niezależnymi. Po drugie – zależności od innych korporacji przemysłowych, które przez wydatki na reklamę i inne formy sponsoringu wpływają na działanie mediów.