Badacze broniący słuszności głównych tez marksizmu w odniesieniu do mediów masowych w krajach kapitalistycznych występują pod szyldem „ekonomii politycznej komunikowania masowego” [Gamham, 1979: Gol- ding, Murdock, 1996]. Najmniejsze trudności mają oni z wykazaniem, że media (komercyjne) są przedsiębiorstwami kapitalistycznymi, ich właściciele zaś, przynajmniej ci najwięksi, nazywani „baronami mediów”, należą do elity klasy rządzącej, wskutek czego działanie tych mediów jest zdetermino­wane przez ekonomiczne i polityczne interesy tej klasy. Koronnym dowo­dem na to jest opisany wcześniej proces koncentracji własności mediów, któ­ry prowadzi do utrwalania dwojakiej struktury zależności. Po pierwsze – za­leżności od konglomeratów multimedialnych, które umacniają dominacje i ekspansje własnych mediów, a przez udziały kapitałowe starają się zdobyć kontrolę także nad mediami niezależnymi. Po drugie – zależności od innych korporacji przemysłowych, które przez wydatki na reklamę i inne formy sponsoringu wpływają na działanie mediów.

Ewelina Kowalska

Cześć! Miło mi gościć Cię na serwisie w całości poświęconym rozrywce. Bardzo mi miło, że tutaj trafiłeś i mam nadzieję, że zostaniesz moim czytelnikiem na dłuższy okres czasu! Pozdrawiam gorąco!